ceset görmüş sözlük yazarları

bir olay. :) not: 2 kere cinayet gördüm aq 2 tanede ceset biri alacak yüzünden gözümün önünde pompalı ile çeneden vurdu diğeri ise mahalle takımının altyapısında oynarken sahada vurmuşlardı nasıl vurulduğunu görmedim ama cesedi görmüştüm

ben kafami ceviririm.

tuhaf ama artık garipseyemiyorum. dün konuştuğum amcanın ertesi gün cenazesi oluyo, öğleden önce torunundan bahseden teyze ben öğle yemeğimi yerken ölüyo, koridorda bağırışlar eşliğinde birden yığılan insanlar.. bikaç yıl önce bana "en az 2 haftada 1 gün yanında biri hayatını kaybedecek" deseler sanırım korkardım. ama alışılıyo. aslında böyle bişeye alışmak belki de en kötüsü. "aaa sabri amca da mı ölmüş" demek. normalleştirebilmek. bazen duygusuz hissediyorum ama arka fonda "ölenle ölünmüyo" cümlesi yankılanıyo. bilemiyorum ama baya ceset gördüm, hala görüyorum.

lise 4'de gasılhaneye gitmiştik orada görmüştüm. onun haricinde yakınlar öldüğünde felan görmüşlüğümüz var yani. ne tuhaf değil mi? millet staja hastaneye felan gider biz gasılhaneye gitmiştik.

çocukken defalarca gördüm. büyüdüm artık görmüyorum. bu terste bir işlik var.

ben her gün görüyorum... (bkz: sözlüğe veda etmek)

annemin akrabalarını gördüm 2-3 kere o zaman 8-9 yaşımdaydım bide bundan 2 sene önce mahallemizde yaşlı bi teyze vardı kimsesi yoktu zavallımın her gün sokaktan biri yemek yollardı evine bu iş böyle giderdi her neyse bi gün ben götürdüm kapıyı açmıyo televizyon açık falan duyuyorum sesi cama yaklştığımda cesedini öyle 2-3 dakikaya yakın izlemişimdir sonra bağırarak ağladım bu da böyke bi anımdır

çok küçüktüm ya 5-6 yaşlarındaydım. yan apartmandaki bi kadını öldürmüşlerdi hatta o sıralar haberlere bile çıkmıştı. ambulans cesedi almaya gelmişti bende aşağıda oynuyodum. torbanın içindeydi ama ailesinden bikaç kişi geldiğinde yüzünü açtılar. kadının başı kan içindeydi o an niye ordaydım bilmiyorum ama çok korkmuştum. hala gözümün önünden gitmez o görüntü. sonrasında dudağımda uçuk çıktı o başka

hannibal izliyorum, olur mu?

çok değil geçtiğimiz aylarda ankara'da gördüm. pek basit bir mesele değil.

küçükken bi trafik kazası olmuştu önümde orada iki kişinin cesedini gördüm. belki daha olmemislerdi de bayağı ölü duruyorlardı. bizim burada tek başına yaşayan bir kadın vardı evde ölmüş kimsenin haberi olmamış. kokunca komşuları anlamış onu evden çıkaran ekipteydim. bir de dedemi gömmeden onu görmüştüm.

babamın cesedini görmüştüm 9 yaşındayken. mahvolmuştum hala daha o anı unutamıyorum gözümün önüne geldiği oluyor zaman zaman

eceliyle ölen insanlar gördüm tuhaf bir duygu ama yaralanarak ya da parçalanmış ceset görmek bambaşkadır görmek istemem...

yıllar önce babam kalp krizi geçirdiğinde. eve gelen ambulans, odadan çıkışımız vs. hala hatırlıyorum :( son kez odaya girip onu görmeme izin vermediler. zaten ambulans gelmeden önce son bir defa alnından öpüp sakın ölme demiştim.

bugün bir ceset gördüm.oğluyla birlikte ölmüş. kendisi kasaptır.oğlu da öyleydi.beraber çalışırlardı dükkanda.bir gün intihar etti oğlu.bir de not bırakmış "baba beni affet" diye.kız meselesiymiş.demek intihar notu böyle oluyormuş.basit ve keskin 3 kelime. bugün işim düştü o ölü adama.nasılsın diyemedim.ne diyecek "iyiyim" mi? yoksa "hala yaşıyorum" mu diyecek. ölülere hal hatır sormam ben. hani bazı insanlar intihar ediyor bazıları bunu ciddi ciddi düşünüyorlar ya.işte onlar çok bencil insanlar. asıl ölü olanların geride kalanlar olduğunu düşünmüyorlar.

en yakınımdan tutun, hastalarıma kadar gördüm. torbaladım da. ben alıştım, allah alışamayanlara kolaylık versin.

acilde stajdayım. i̇lk defa dediler ki gel çılgın cpr'a katıl. normalde bu ibneler beni ayak işlerine falan atarlardı enjeksiyon ekg filan. ulan bunda bir bokluk var ama ne acaba dedim. ama hasta baya acil nakil sırasında yine fenalaşınca yol üstünde ilçeye yönlendiriliyor. neyse aralıksız 1,5 saat hemşire doktor vs. kalp masajı yapıldı. en son dediler yorulduk stajerlerde katılsın. sıra bana geldi hasta vefat etti. hani yandaşcı adamları olur ya o öpr ni bile yaptı beni de en son çağırmışlar. bizede eşyaları teslim edip morga kaldırmak kaldı hastaneye gelirken cebine yüz lira koymuş onu alırken bi garip olmuştum. böyle biraz rahat normal gibi anlattım ama bunun açıklaması yok bende ne deseniz haklısınız. allah rahmet eylesin o kadına.

att'yim moruk bende artık ceset olarak değilde belirli bir düzene göre hareket ediyor. -kalp krizi -vurulma -kaza sonrası kafa tramvası -att'yim diye sürekli ortada gezen sözlük yazarının diploma ile linç girişimi

sabahın 7si idi. kapım öyle heyecanla vuruluyordu ki. korkuyla firladim yatağımdan. bir kac ogrencim kapıda - hocam koşun faruk amca uyanmiyor bisi oldu.- biz alelacele aşağı indik. belli idi can vermek uzere son bir nefesi vardi. ellerini tuttum. nabzini dinledim. tebessum eder halde idi. eşini sakinlestirmek hic kolay olmadi. - kızım amcanizi uyandirin. biz daha bi kaç saat once beraber namaz kıldık diyordu. ne kadar iyi, merak etme desem de nafile. vefat ettiğini hepimiz biliyorduk. ambulans geldi. bir kac dakika sonra -öldü deyiverdiler. hayatım boyunca ilk defa bir ölüye bu kadar yakın oldum. halbuki bir önceki gün halhatir sormustum kendisine. dua et kızım bi ağırlık var yüreğimde demişti. dokunmustu yuregime. onsuz napariz diye gün boyu düşünmüş idim. nasipte vefatina sahit olmakta varmış. fakat sözlük gördüğüm en güzel ölü idi. tebessümü öyle güzeldi ki. tarifi namumkun..

5 yaşındayken komşunun cesedini evden çıkarırlarken görmüştüm daha sonra 8 yaşındaykende anneanemin cesedini odada yatarken gördüm. iyi bakabilmişim o yaşta

hayret hala "az evvel aynaya baktım ehhehehe" diyen çıkmamış. sözlüğün mizahı gelişiyorsa demek ki... (bkz: maşallah ulan)

bile isteye gördüm ben hayalimdeki meslekten ötürü. adli tıp teknikeri olmak istiyorum. bu yüzden meslek araştırması için adli tıp kurumuna gitmiştim. 4 cesedin otopsisine aynı anda şahit oldum. i̇nanın hem hayatımın en ilginç deneyimi hem de en garip anısıydı. hiçbir şekilde etkilenmesem de o insanların da bir ömür geçirdiklerini düşündükçe bi garip olmuyor değil insan. kimbilir nasıl öldüler

bizim istasyondan daha fazla att ve paramedik var bu başlığın altında

ceset görmedim lâkin motor kazasında havada süzülen bir beden görmüştüm. 4-5 yaşlarındaydım sonra ne oldu bilmiyorum.

görmedim hiç görsemde bi süre etkisinden cıkamam

bunu burada niye marifet gibi anlattığımızı anlamadım ama madem anlatıyoruz. sağlıkla ilgili mesleklerle uzaktan yakından alakam olmamasına rağmen ben de gördüm birkaç tane. biri dayımındı. pek sevmezdim. adı sanı bilinmeyen ve dünyada 12 kişide olduğu söylenen bi hastalıktan karantinada öldü. hastane tedavi etmekten çok başkalarına bulaşmasın derdindeydi. bu şekilde ölmesine üzülmüştüm. görünce de bayağı acı çektiğini anladım. daha kimsenin başına gelmez umarım. dedemdi birisi. gömecektik. bildiğin o tabutlama işini biz yaptık. bizim köyde öyleymiş. dedemi amcalarım koydu tabuta ben izledim. beni kim koyacak acaba. neyse gömdük sonra da. bir kere de tanımadığım birisi araba kazasında öldü önümde. yardım edin lan man derken adam zaten pek yaşayacağa benzemiyordu. toprağı bol olsun. başka da gelmiyor aklıma. evcil hayvanlarım öldü gözümün önünde ama insanlar dahil heralde başlığa. bu kadardı.

kadavra görmüşlüğüm çok. sayılıyor mu?

dayım kalp krizi sonucu yanımda vefat etti o var onun dışında cerrahpaşa da çok sayıda kadavra görmek durumunda kaldım

her aynaya baktığımda görüyorum zaten

sadece bu yıl 600'e yakın ceset gördüm sanırım.

morgda 4 ay çalıştım kafası bile olmayan insan gördüm. kendi açımdan bakarsam ceset diyemem. ölmüş diyebilirim vefat etmiş diyebilirim. ceset ağır kaçıyor lan.

Çok kayıp verdim. Hiç normal karşılayamadım. Ilkinde duyduğum hüzün ile sonuncusunda duyduğum hüzün farklı idi.cunku alışmıyorsun daha cok üzülüyorsun. Teşhis dahil. Hiç soğukkanlı değilimdir.

Lise de staj yaparken üç hastamız var idi cpr yapıp kaybettiğimiz. (Allah rahmet etsin) Beni biraz etkilemişti bu olaylar. Ama en çokta ilk nöbetimde müdahale edip geri dönderdiğimiz hasta oldu. Zihnimdem atamıyorum o görüntüleri bazen. Ama bir hoca abim vardı evi mezarlığın yanında hep şey derdi ölülerin kimseye zararı olmaz diriden korkun diye. Katılıyorum.

çok sevdiğim 2 dostumu ve dedemi toprağa vermeden önce maalesef o soğuk ve beyaz bedenlerini görmek zorunda kalmıştım. kabullenmek istemiyorsunuz, inanmak zor geliyor. yaşadığınız anılar gözyaşına boğulmanıza neden oluyor. kendimi tutma konusunda pek dirayetli olamamıştım. çok zor çok..

Annemin anneannesi. 12 yaşındayım, ölüyor diye haber geldi sekerat halinde yatıyor. Annem başında kuran okuyor, çocukları su vermeye çalıyor, biri şehadet getiriyor falan dakikalar sonra vefat etti. Hemen soyup çarşafa sarıp küçük odaya koydular, üzerine bıçak. Oooonnca yıl hala unutmam. Bir de görsem ne olurdu bilmiyorum.